Wednesday, January 31, 2007

5k naar 10k les 11

Apetrots ben ik en wie het tabelletje hieronder bekijkt weet waarom, meer dan 8 km heb ik deze ochtend afgelegd en dat zonder stoppen! Bij mijn weten ben ik steeds blijven doorgaan en toch heb ik daar rond de vier km een dieptepunt, dat wil zeggen dat mijn snelheid daar merkelijk trager was, maar zoals je ziet heb ik me blijkbaar weer herpakt.

Hieronder een overzichtje van de laatste twaalf geregistreerde runs sinds mijn nike+ schoenen met sensor, en zo te zien zit er vooruitgang in.

Kletsnat lag het park, door de vele regen van gisteren. Opmerkelijk is de donkerdere kleur met af en toe gifgroene rotspekken, twee coyotes zag ik en ze zagen er zoveel bleker uit, hun camouflagekleur is duidelijk afgestemd op de bleekbruine steppe en niet op een natte omgeving. Eentje van de twee was nog een jong en het liep mank op drie poten, schichtig verdween het tussen het struikgewas.

Ik zou 45 min. lopen met Evy, aan een stuk, ik moest dus een plan bedenken om mijn parcours wat uit te breiden. In gedachten probeerde ik de afstand wat in te schatten en het kwam nog redelijk goed uit ook. Het ging niet echt moeiteloos, maar heb het toch kunnen volhouden, naar het einde toe wist ik zelfs niet meer van ophouden. De vodoening was zeer groot, mezelf overtreffen in afstand en tijd en ondertussen voelen dat mijn spieren duidelijk strakker gaan zitten.

Ik ben blij dat ik me niet heb neergelegd bij het snel veranderende verouderingsproces van mijn lichaam. Ik ben blij ontdekt te hebben dat het nooit te laat is, maar vooral, dat langzaam maar zeker ook gaat, beter nog, niets forceren maar blijven volhouden duren het langst.

Labels: , ,

Monday, January 29, 2007

5k naar 10k les 10

De foto heb ik van deze site, om maar te tonen dat ik op dit weggetje drie keer per week aan't rennen ben. Wie graag aan mountainbiken doet moet zeker eens naar hun filmpjes kijken ook, ik krijg er zelf al heel veel zin in. Misschien schrijf ik me nog wel eens in bij deze locale club, ondertussen goed in vorm aan't komen, ik fiets graag en de camera in de rugzak, waarom niet he?
Ik blijf absolute favoriet van die podcasts van Evy, het blijft aangenaam, afwisselend en ontspannend. Zo had ik deze ochtend helemaal geen zin om ervoor te gaan, maar mijn dagelijkse gewoonte is reeds sterker dan mezelf en gehesen in loopkledij en met de iPod bij de hand bracht ik de kinderen naar school om dan op de terugweg te stoppen in het National Park. Maar het regende (een heel klein beetje) en ik voelde me net nog niet fris genoeg om al nat te worden, daarom reed ik recht naar huis. Ik zou wat later lopen, Eveline had geen school vandaag maar wel waterpolotraining van tien tot twaalf en aangezien ik ze toch moest brengen en weer ophalen heb ik het in tussentijd gedaan.

Goed idee, bleek later, geen zon en dus ook niet te warm maar ook geen regen meer maar wel meer wandelaars en een schoolbus vol met lagere schoolkinderen, drukker dan ik gewoon ben van de vroege uurtjes, mijn decor zag er helemaal anders uit en dat was eens een leuke afwisseling. De paden lagen er nat en modderig bij en mijn loopschoenen hingen al snel vol. In de verte het uitzicht op de besneeuwde bergtoppen met heel duidelijk zicht op de sneeuwgrens.

Ik verwachtte me aan een stevige les en daarom twijfelde ik aanvankelijk of ik misschien eens de laatste week zou overdoen, zo zou mijn lichaam wat langer tijd krijgen. Maar nieuwsgierig als ik ben speelde ik toch maar de volgende podcast af en toen bleek dat het enkel maar een stuk van 30 min. lopen was, eigen tempo en geen versnellingen. Makkelijk dus. En weet je wat, in dat half uurtje liep ik stipt 5 km.! Hoe kon ik het passen!

Labels: , ,

Sunday, January 28, 2007

5 dingen.

Ik heb een stokje gekregen, twee keer zelfs, van Jan en Eliane, het was mijn beurt om vijf feiten over mezelf te vertellen die maar weinig mensen van me weten, maar het heeft lang geduurd eer ik er een handvol gevonden had, hier gaan we:
  • Om de een of andere reden draag ik enkel zachte stoffen rond mijn lijf en knip ik onmiddellijk alle labeltjes uit de kraag van nieuwe kledingstukken zodat ze niet kunnen gaan zitten kriebelen in mijn nek en heb ik altijd een goed passende onderbroek aan.
  • Ergens rond mijn veertiende nam ik serieus in overweging om ooit bij de paracommando te gaan. Mijn toekomst is nooit die richting uit gegaan en ik heb er ook geen spijt van.
  • Regelmatig heb ik meditatiemomentjes en die zijn het meest intens als ik uren aan een stuk bladeren bijeen aan't raken ben (in Doorslaar toch), of aan het vegen ben of aan het stofzuigen.
  • In totaal ben ik misschien maar tien keer op school blijven eten over de middag. Ik fietste iedere keer naar huis, ook al had ik in het middelbaar maar 50 min., dan nog vond ik het de moeite om tien minuten heen en tien minuten terug te fietsen om daar hooguit dertig minuten tijd te hebben om te eten en mijn boeken te verwisselen. Achteraf bekeken deed ik dus mijn hele jeugd al aan sport want die fiets van mij legde ettelijke kilometertjes af, zelfs bij onweer, sneeuw en ijzel.
  • Zonder het zelf te willen kom ik altijd te laat of net niet. Mijn bedoeling is het nochtans niet, ik denk telkens dat ik te vroeg ga zijn en dan plots is het al zo laat!

Wie een stokje kreeg geeft dat door: marijke-veerle-kristine-hilde-annemiek

Saturday, January 27, 2007

hoe vang ik licht?

De fotografieles was een uurtje vroeger gedaan dan voorzien en spijtig dat ik dat dan vind!
Alles is zo erg interessant en spannend, maar dat ligt vast aan mezelf want vandaag hebben we de hele technische kant van de camera doorgenomen, droge theoretische stof dus. Over de gebruikte films en hun lichtgevoelige laag, over het reflecterende licht komende van ons object, over de sluitertijd en het diafragma. Het hoe en wat en waarom. Onze eigen camera mochten we zonder schroom betasten en uitproberen, zonder film welliswaar en als huistaak moeten we daaraan alles weten zitten en kunnen gebruiken tegen de volgende les want dan gaan we naar de dierentuin van de school. Een zoo waar je de opleiding dierentemmer kan volgen en waar dieren getraind worden als potentiele acteurs, ze kunnen dan al eens oefenen op ons zwart-wit filmrolleke.
En als ik dan thuis kom en ze lieten een stukje zelfgemaakt quiche voor me over en het hele huis ligt er netjes en opgeruimd bij en iedereen is nog steeds content en tevree, dan voel ik dat het goed is.

Labels: ,

Friday, January 26, 2007

5k naar 10k les 9

Een snelleke, want het zijn rare dagen, de High School-ers hebben finals (=examens), twee dagen maar, maar ze moeten later op school zijn, zijn vroeger klaar, willen nog afspreken met vriendinnen en mama kan rondtoeren als chauffeur.
Toch heb ik deze ochtend weer gelopen en het ging weer stukken beter. Ik twijfelde wel of ik zou gaan, misschien heeft mijn lichaam wel wat rust nodig, maar ik had best wel zin en beloofde mezelf het een beetje af te wachten en het zelf wat aan te gaan voelen hoe het zou vlotten.
Bij het binnenrijden van het park waren drie coyotes een kudde herten aan't besluipen, de zware motor van de wagen heeft ze in hun actie onderbroken, de herten stonden angstig verstopt, de roofdieren liepen weg.
10 minuten opwarmen, hezelfde scenario van drie minuten rustig lopen, een minuutje huppelen, nog eens en dan stretchen.
Daarna 24 minuten aan een stuk doorrennen, met 8 keer een versnelling ingebouwd van dertig seconden, het ging prima.
Op het einde nog eens 10 min rustig uitlopen, ook dat ging probleemloos.
Ik ben tevreden, ik heb het rustig aan gedaan, had mijn flesje water bij me, droeg mijn nieuwe hippe loopbroek met ingenaaid sleutelzakje en voelde me weer een dartele bambi in de wijdse natuur.
Voor de zoveelste keer zag ik weer het koppeltje het park binnenrennen, hij geeft het tempo aan en zij tettert er maar op los, zo hard dat je het van ver kan horen, geen spelt is er tussen te krijgen, ze houdt niet op, zelfs als ik ze een hele tijd later de andere richting zie uitlopen, is ze nog druk aan de praat. Wat een adembeheersing moet zij hebben! Het zal dus vast geen getrouwd paar zijn want dan had ze niet keer op keer zoveel te vertellen tijdens hun loopje, of ben ik daarin verkeerd?

Labels: , ,

Wednesday, January 24, 2007

5k naar 10k les 8

Ik heb grandioos gefaald vandaag, wat een onvoldaan gevoel hou ik daar nu aan over, hoe is het mogelijk, het was enkel een stuk van 44 min. aan een stuk lopen, rustig tempo, "niet te snel" zegt Evy telkens, "je weet dat bij rustig lopen je meer vetten verbrandt dan door snel te lopen", "komaan, je kunt het!" , "je bent al een echte atleet!" , "volhouden, we zijn al over halfweg, nu niet opgeven!" , en zo pept ze me regelmatig op door de iPod.
En toch, heb ik drie keer moeten stoppen, drie keer! Kan je dat geloven? Ik bleef wel doorstappen en het was telkens maar een klein minuutje (denk ik toch), maar ik kon niet meer, mijn hart sloeg op hol, ik raakte buiten adem en ik zweette me een ongeluk.
Ik zal het dus maar op andere factoren gaan steken dan op mezelf. Omdat het warm was, veel te warm, geen wind en een brandende zon. Omdat ik veel later was dan gewoonlijk, doordat ik Berts wagen in de ochtend naar de garage had gereden en ik pas rond 10 u. terug was. Omdat ik in de bergen aan ons huis gelopen heb en het daar veel steiler is. Meer uitvluchten heb ik niet.
Maar goed, overmorgen is er weer een dag, vandaag haalde ik toch meer dan 6 km. en mijn snelheid lag nog redelijk goed, ik zal het mezelf maar vergeven.
Oh ja! Ik ben officieel ingeschreven in de Firecracker Run in downtown Los Angeles van 11 februari. Om 7:45 in de ochtend komen er leeuwendansers en vijf minuten later worden er massaal firecrackers afgestoken, om dan om 8 u. het startschot te krijgen van de 5 kilometerloop en daar doe ik aan mee. Hoe kan je beter het begin van het Chinees Nieuwjaar gaan meevieren? Enkel het zeer vroege opstaan zal hard tegen zitten, maar voor een keer moet dat kunnen, nu eens zien wie ik hier ga meekrijgen?

Labels: , ,

Tuesday, January 23, 2007

Kitty needs new home!



Samba is dringend op zoek naar een adoptiegezin, om gezondheidsredenen van het baasje moet ze het huis uit, maar met al die wilde dieren in de omgeving kunnen poezen hier niet buiten overleven, daarom zoeken we samen met haar en onze vrienden naar een nieuw warm nest, Los Angeles en Ventura County.


"Ze is zes jaar oud, zwart met wit, kortharig, haar naam is Samba. Ze is in zeer goede gezondheid en is heel erg lief, vooral met kinderen. "

"6 years old, black and white, short haired cat needs a new home. Her name is Samba. She is very healthy and friendly especially with kids. "

Voor wie niet te ver weg woont en interesse heeft mag me emailen.

Monday, January 22, 2007

Begeleid individueel studeren

Als Belg ver van huis volg ik het nieuws uit het thuisland op de voet, dankzij het internet is dat niet zo moeilijk, online kranten zijn vlot leesbaar en lange teksten die me interesseren print ik uit om op een rustig plekje later na te lezen. Zelfs nieuwsuitzendingen worden door de televisiezenders online gezet, dus die moeten we ook nauwelijks missen, zelf kijk ik daar zelden naar, een snel ingeladen webpagina boeit me meer.
Zo weet ik ook dat het onderwijs in Vlaanderen dezer dagen een veel besproken onderwerp is, uitgelokt door De Standaard en zijn publicatie. Misschien is daar het vuur ook het heetst en valt het al bij al nog mee, toch vind ik het goed dat er weer enige oproer is, Vlamingen hebben nogal de neiging te gaan vastroesten (mezelf incluis) en "verandering van spijs doet eten", kopte de krant vandaag weer met een nieuw artikel en gelijk hebben ze.
Volgens het scholenrapport zou er in Vlaanderen nog veel te traditioneel les gegeven worden, ook al scoorden ze zeer goed met een prima onderwijsniveau, de manier waarop overtreft alle nostalgie, de meeste onderwijzers staan nog steeds voor hun bord les te geven, volgen netjes de handboeken, de leerlingen luisteren, maken huiswerk, studeren toetsen om daar de volgende les mee te beginnen op een blaadje papier. Net als vroeger. Er zou meer in projecten moeten gewerkt worden, van de kinderen uit, zelf ontdekken en naar een doel toewerken, de leerkracht zou niet enkel de docent maar ook de begeleider moeten zijn. Prima, maar wetende dat leerkrachten in Vlaanderen overstelpt worden met werk als administratie, toezicht en oudercontacten, denk ik dat daar de oorsprong ligt van alle stroefheid.
Als ik mag vergelijken met het onderwijs bij mijn kinderen op school?
Je raadde het al, rond projecten werken is troef, individueel gericht ook. De kinderen werken op hun eigen tempo, de snellen krijgen moeilijkere en langere opdrachten, de tragere kinderen krijgen extra begeleiding en indien nodig makkelijker taakjes. Altijd is er een vrijwilliger in de klas aanwezig, een ouder om klusjes te doen of om met een leesgroepje ergens rustig extra te oefenen, of oudere leerlingen uit de hogere jaren die daarvoor speciaal uitgezonden wordt, helpen als leerling- of leerkrachtbegeleider is een deel van het onderwijsdoel.
Er wordt veel meer van de kinderen en van de ouders gevraagd, omdat ze de kennis zelf moeten zoeken. Om een voorbeeldje te geven, recentelijk hadden ze in de zevende graad (1ste middelbaar) de taak de economie van Afrika in kaart te brengen, de manier waarop mochten ze zelf bedenken en het mocht in groepswerk. Zo maakte Catherine met een aantal vriendinnen een hele televisiereportage over dat land, met interviews in de studio en op locatie, met uitgetekende landkaarten en met gesproken uitleg. Ze hadden er heel veel opzoekingswerk voor gedaan op het internet, voor het knutselwerk trokken ze een uurtje vroeger naar school, of deden ze tijdens de speeltijd en de lunchpauzes. De videoopnames maakten ze deels bij ons thuis (de studio) en op school (op locatie in Afrika). Papa heeft de opnames samen met de meisjes aan elkaar gemonteerd en ze hielden er een half uur durend fimpje aan over.
Zo werken ze van het ene projectje naar het andere, telkens krijgen ze de kans om het kreatief uit te werken, in groep trekken ze elkaar mee, tijd voor ruzies en plagerijen is er niet want er moet gewerkt worden en eenieder doet waar hij goed in is. Het meeste gebeurd op school, maar eens thuis staan de telefoons niet stil en draait het internet volle toeren want er moet overlegd worden, wie doet wat, stuur me dit eens rap door, maak jij de vragen op de powerpointpresentatie, ik zal de illustraties zoeken, komen we bij jou thuis samen, mogen we, we zullen we ..., enz ...
Lessen instuderen moeten ze zelden doen, af en toe krijgen ze een toets maar die berust steeds op hun parate kennis, zelfs bij de eindexamens wordt er uitdrukkelijk gevraagd niet te gaan studeren. In het begin klonk me dat gek in de oren, ik maakte me zorgen over de manier waarop, maar ondertussen weet ik dat het goed is, hoe kan je beter toetsen wat je leerlingen geleerd hebben door ze vragen te stellen over de leerstof die nergens letterlijk te vinden is, maar die een gevolg is van al het geleerde van de voorbije maanden? Zit zo het echte leven ook niet in elkaar? Kunnen we nog alles van buiten gaan leren terwijl alle informatie weten vinden, kunnen gebruiken en verwerken ondertussen belangrijker is geworden?
Nog een verschil. Het Vlaamse onderwijs is in niveaus onderverdeeld, beroeps, technisch, enz...
Wij hebben een High School en daarmee is de kous af, iedereen gaat naar dezelfde school, begaafd of minder. Een school met alle jeugd uit de omgeving. Voor iedere leerling wordt er een eigen studieplan opgesteld, met de hulp van een "counseler" of raadgever. Iedere leerling krijgt een persoonlijk uurrooster met de te volgen vakken waarvan sommige verplicht en andere vrij te kiezen zijn, de behaalde punten van het vorige jaar op dat vak bepalen het niveau, zo kan je voor het ene vak in een hoger niveau zitten dan voor een ander, logisch eigenlijk.
Het is dus net als in de film, de leerling haalt zijn boek uit de locker in de muur, gaat naar de klas en voor de volgende gaat iedereen eerst weer langs zijn locker, wisselt het boek en gaat naar zijn volgende klas. Geen groepsgebeuren, maar een individueel wisselen. Een bijkomend voordeel is dat ze een massa aan vrienden en vriendinnen hebben.
Er zijn nog een heleboel meer verschillen, beter of niet? Mijn kinderen ligt het uitstekend, wat in Belgie niet goed bleek te werken haalt het Amerikaanse systheem nu alle goeie dingen uit hen, ze presteren goed, ze zijn gedreven, hun interesses staan op scherp en wat belangrijker is, ze gaan graag naar school en zijn er zeer gelukkig.

Labels: ,

5k naar 10k les 7

Net terug van de zevende start-to-run les naar de 10 km.
Ik werd verondersteld al opgewarmd te zijn, dus zette ik de podcast weer even stil om losjes in te gaan lopen en daarna mijn benen te stretchen, net zoals ik in de vorige lessen geleerd heb.
Klaar? GO!: een lang stuk van dertig minuten op eigen tempo lopen, niets meer of minder. Onderwijl muziek natuurlijk en uitleg over voeding, mijn houding, over sporten en afvallen, -een coyote die een konijn wist te pakken-, over de ondergrond waarop je loopt, over intervaltraining, over kleding en toen was dat half uur zo om.
We deden het nu niet, maar deze tweede reeks werkt ook met intervals, of met korte versnellingen tussendoor, dat zou beter zijn om je grenzen weer wat verder te verleggen en om makkelijker vetten te gaan verbranden. Hilde had er vorige week nog zo enthousiast over.
Bij het afsluiten van mijn iPod sensor, kreeg ik zowaar de felicitaties van Lance Armstrong omdat ik vandaag mijn persoonlijk rekord verbroken zou hebben in tijd per kilometer. Ik liep zowaar 5,48 km in 32,26 min of had een gemiddelde van 5,54 min nodig om 1 km te lopen, als dat niet flink is van mezelf!

Labels: , ,

Sunday, January 21, 2007

publicaties onderwijs

Waarin is een school goed? En wat kan ze beter?
Het antwoord voor de Vlaamse scholen kan je vandaag lezen in De Standaard, want die publiceert dan het oordeel van de onderwijsinspectie met een reactie van de school. Aansluitend is een forum waarin lezers hun mening kwijt kunnen, of ze ermee akkoord gaan dat de inspectieverslagen zo maar publiekelijk in de krant verschijnt.
Ik vind het alvast een goeie zet, al jaren worden scholen doorgelicht, krijgen ze hun rapport zelf toegestuurd en hebben ze een vooropgestelde tijd om te verbeteren. Als ouders kom je daar verder niets over te weten, enkel via gesprekken in de buurtwinkels hoor je wel eens een roddel, maar hoe objectief is die? Terwijl je het allerbelangrijkste en kostbaarste bezit, je kinderen en hun toekomst overlevert aan een school, zijn personeel en hun beleid, is het voor mij de normaalste zaak dat je die objectief en doordacht kan uitkiezen.
Die rapporten zouden voor iedereen toegankelijk moeten zijn, het hoeft niet meteen in de krant maar het zal wel de nodige oproer geven, wat trouwens de bedoeling zal zijn, de discussie openen.
Ook wij hebben de schoolkeuze kunnen maken dankzij publicaties, hier verschijnen die testresultaten jaarlijks in een handig boek, zo konden we vergelijken en doordacht een keuze maken, dat gaf de doorslaggevende beslissing om verder van de grootstad LA te trekken en te wonen in een schooldistrict dat uitermate goed scoorde. Bert heeft er iedere dag een lange pendeltocht voor over.
Als je het mij vraagt, mag er best wat meer openheid zijn en moet een school een doorzichtige doos zijn, wie niets verkeerd doet heeft toch ook niets te verstoppen, niet?

Labels: ,

Federale verkiezingen 2007

De tiende juni van dit jaar zullen in Belgie de Federale verkiezingen plaatsvinden. Stemrecht is in Belgie een stemplicht, bij wet moet iedere Belg boven de achttien op die ochtend naar het stemlokaal zijn stem uitbrengen. Sinds 2002 zijn ook alle Belgen wonende in het buitenland verplicht te stemmen voor de federale regering. Daarbij hebben we de keuze dat ofwel persoonlijk te gaan doen, ofwel bij volmacht in Belgie, ofwel persoonlijk op ons Consulaat, ofwel bij volmacht op ons Consulaat, ofwel per briefwisseling.
Daarvoor kregen we drie maanden geleden al de papieren binnen in onze brievenbus, netjes in de drie landstalen, waarvan wij enkel de nederlandstalige versie hebben bijgehouden, ingevuld en teruggestuurd naar het Consulaat in Los Angeles, want dat moest ten laatste tegen 1 februari.
Na een kort overlegje met Ilse die op het consulaat werkt en het allemaal heel goed weet, kozen wij voor stemmen bij volmacht in Belgie, voor alle partijen de eenvoudigste manier.
Nu blijkt het binnenlopen van de inschrijvingsformulieren op het consulaat nogal stroef te verlopen, blijken vele Belgen in Los Angeles en omgeving nog niet gedaan te hebben wat van hen verwacht wordt en worden ze daar dus een klein beetje zenuwachtig.
Daarom lanceerde Ilse al eerder een oproep op haar blog en kregen we vandaag via mail de vraag om de volgende tekst allen massaal te publiceren op onze persoonlijke blogs en websites. Daarom dus dit:
WETGEVENDE VERKIEZINGEN 2007 IN BELGIË

AANDACHT. U HEEFT NOG TOT 1 FEBRUARI 2007 DE TIJD OM UW INSCHRIJVINGSFORMULIER VOOR DE VERKIEZINGEN VAN 2007 TERUG TE STUREN NAAR HET CONSULAAT GENERAAL VAN BELGIË IN LOS ANGELES OM DEEL TE KUNNEN NEMEN AAN DEZE VERKIEZINGEN.

VERGEET NIET DAT UW STEM BELANGRIJK IS. DOOR UW STEM LAAT U ZICH HOREN IN DE BELGISCHE POLITIEKE WERELD EN KUNNEN UW NODEN EN BELANGEN TEN VOLLE VERDEDIGD WORDEN. VERZAAK DUS NIET AAN DIT RECHT.

AARZEL NIET OM DIT CONSULAAT GENERAAL VAN BELGIË IN LOS ANGELES TE CONTACTEREN TELEFONISCH (323/857-1244 ext. 239, 201, 223) OF PER E-MAIL : losangeles@diplobel.org INDIEN U NOG VRAGEN ZOU HEBBEN AANGAANDE DE INSCHRIJVING VOOR DE VERKIEZINGEN.

INDIEN U DIT INSCHRIJVINGSFORMULIER NOG NIET ONTVANGEN HEEFT, DAN KUNT U HET DOWNLOADEN VAN DE WEBSITE BUITENLANDSE ZAKEN : www.diplomatie.be (klik rechts op de hoofdpagina op het icoontje « .be Federale Verkiezingen 2007-Belgen in het buitenland »). VUL HET FORMULIER IN, DATEER EN TEKEN, EN STUUR DIT DOCUMENT VOOR 1 FEBRUARI 2007 TERUG VIA DE POST NAAR HET CONSULAAT GENERAAL VAN BELGIË TE LOS ANGELES (Consulate General of Belgium - 6100 Wilshire Blvd, suite 1200 – Los Angeles, CA 90048).

Labels: ,

Saturday, January 20, 2007

Fotografie op college


Uit "Calendar" van Atom Egoyan.
In tegenstelling met de weekdagen, ben ik op zaterdag als eerste uit bed, om acht uur dertig sluit ik de deur achter me en laat man met kinderen voor zes uur achter. Hij mag dan huisvader spelen terwijl mama kan leren wat ze al zeer lang wou kennen, de geschiedenis, de grondbeginselen, de kunst en de echte techniek van het fotograferen. Eindelijk leer ik het spel van het licht.
Het toestel hebben we nog niet ter hand genomen, dat is voor volgende keer.
We hadden het over "semiotics" of het interpreteren van tekens, over de "denotative meaning" en "connotative meaning" of over de letterlijke betekenis en de bijkomende betekenissen. We bespraken de "signs" of tekens en dat die bestaan uit een concept en een vorm. Dit hield ons al enkele uren zoet.
We bekeken de Europese film "Calendar" van Atom Egoyan en bespraken hem.
Er is huiswerk, een reklameadvertentie uitscheuren en er een twee pagina lang stuk over schrijven, voor mezelf een dubbele uitdaging, het beeld en de taal.
Als een studente tussen hoofdzakelijk jongeren met een leraar opgegroeid in Frankrijk en wonende in downtown LA, het voelt goed eens mama-af te zijn.

Labels: ,

Friday, January 19, 2007

5k naar 10k les 6

Vrijdagochtend, de derde loopdag van de tweede week, het vlot goed.
Zoals het ondertussen al een goede gewoonte is, stop ik, na het afzetten van de kinderen, in het nabijgelegen Satwiwa National Park, ik word er langzaam aan een vertrouwd gezicht.
Het ging er weer eens stevig tegenaan:
  • 10 min. opwarmen: waarvan 3 min. rustig joggen en ondertussen met de armen zwieren, dan 1 min. ter plaatse huppelen, weer 3 min. joggen en met de armen zwaaien, 1 min. huppelen, 3 min. joggen en dan 1 min. de benen stretchen door ze om beurten 10 tellen ergens op een 1m. hoogte te leggen.
  • 24 min. lopen, op mijn eigen tempo. Ondertussen heb ik 6 keer 30 sec. mijn snelheid eens flink moeten opdrijven. Een paar keer was dat echt heel moeilijk doordat ik net opberg en tegenwind liep, pfff... was toch eens goed puffen hoor. Mijn jasje vloog al snel weer uit, enkel een topje was al warm genoeg.
    Meestal zie ik ook enkele coyotes, me ondertussen al zeer vertrouwd zodat ik er me niet meer zo bang van maak. Deze keer liepen ze vlak voor me het paadje op, met zijn tweetjes. Voor het eerst heb ik lawaai gemaakt door hard te kuchen en in mijn handen te klappen terwijl ik liep, wat harder met mijn voeten gestampt om ze toch maar weg te jagen, het lukte. Alle vermoeidheid was plots verdwenen en het lopen ging weer zoveel vlotter.
  • 10 min. uitlopen, wat betekent net niet wandelen maar ook niet echt doorlopen. Dat vind ik pas moeilijk, ik blijk een beetje vastgeroest aan mijn eigen comfortabele tempo.

Zo liep ik vanochtend een totaal van 6,90 km. in een tijd van43,35 min.

Zo heb ik voor deze week weer mijn portie sport gehad.

Zo ga ik nu een verfrissende douche nemen.

Ga ik het huis in sneltempo aan kant leggen, was insteken en de deur achter me sluiten.

Ga ik bij de kinderen op school mijn maandelijkse opleiding "kunst" volgen zodat ik weer weet waarover ik het moet hebben in de kunstles bij Helena.

Ga ik samen met de jongste drie naar Jamba Juice om wat speciaals te vieren.

Ga ik Eveline oppikken van de waterpolo en weer afzetten voor een pastaparty met de waterpolo.

En zo zullen er nog wel taakjes zijn die ik nu al vergeten ben. Leve het weekend.

Labels: , , ,

Thursday, January 18, 2007

winter wonderland


De 7-jarige Katie uit Thousand Oaks, nee we kennen ze niet, maar ik vind dit wel een erg mooie foto, ik voel met haar mee, de opwinding van sneeuw en de bijtende kou in haar handen en oh zo fier met haar mini sneeuwman, hoe mooi. (LA-times)


De sneeuw hebben we met enkele luttele kilometers moeten missen, de lucht was pikkedonker naar het oosten en felblauw in het westen, de regen viel met dikke koude druppels naar beneden.
Wat jammer.


Met de Chevy ben ik nooit echt bang op de baan, met dit weer wel, niet voor mezelf, ik weet hoe mijn rijstijl aan te passen en de bandprofielen zijn nog diep genoeg, maar dat is niet altijd het geval bij de anderen. Arme Californiers uit het zuidelijk westen, velen weten er echt niet mee om te gaan.

fotoreeks uit de LA-times
fotoreeks uit de Ventura County Star

Labels:

Wednesday, January 17, 2007

het regent het regent!!!

We zijn net iets na het middaguur en ondertussen werd het eens goed donker, zag ik enkele bliksemflitsen, hoorde ik de donderknallen en hebben we onze eerste goeie bui gehad.
Joepie! Want samen met de ijzige dagen van afgelopen weekend betekent dit officieel het einde van het "bosbranden seizoen", die houden namelijk niet van koude en nattigheid, een droog seizoen dat deze keer 28 natuurbranden geproduceerd heeft in Ventura County.

Labels:

een loopje met de regen

"Je moet zeker eens in de regen lopen," had mijn zusje me al eens geschreven, "geeft zo een fijn gevoel!" Ok, wil ik wel doen, maar dan moet er eerst wel wat nat uit de hemel vallen.
Vanochtend leek het zover, een bewolkte hemel en we zagen zelfs een paar druppeltjes op het dak van de Chevy. "Zou ik wel gaan lopen vandaag?" twijfelde ik deze ochtend, uiteindelijk heb ik nog steeds niet veel gegeten en na mijn virale lichaamsreiniging zal ik zeker nog niet de sterkste zijn. Maar ik weet dat wat buitenlucht en beweging wonderen kunnen doen, dus nam ik mijn iPod en Nike+ loopschoenen toch maar mee. Kinderen de auto in, ze afzetten aan hun school en dan langs het park. Ik zou wel zien, misschien doe ik het kalmer aan, ik hoef het ook niet helemaal uit te lopen, ik kan het best wat rustiger doen, niemand die achter me aan zit, ik ben toch mijn eigen baas niet?


Zo begon ik rustig mijn vijfde les, 37 minuten. Wel heb ik eventjes moeten zeuren, dat zie je ook aan het dipje in de grafiek, ik voelde mijn hart hevig te keer gaan en had echt een minuutje rust nodig, ik heb daar dus een stukje gewandeld, ongeveer 1 of 2 minuutjes, dat heb ik niet echt getimed. Ik had me trouwens voorgenomen het rustig aan te doen, verder ging het toch prima, een t-shirt en mijn jasje hielden me warm en een muts beschermde me voor de nog vroege ochtendkilte, alhoewel dat bij een 6 graden en geen wind alweer helemaal warmer aanvoelde. Ik hoopte op wat regenval, maar geen enkele druppel heb ik mogen voelen, alles bleek nog kurkdroog en daar piepte die zon alweer vantussen de wolken. Californie in de winter. Het rook wel overheerlijk, de toch wat vochtigere lucht deed de kruiden nog eens zo pittig de aroma's door mijn neus sturen, wat hou ik toch van deze natuur!
Een overzichtje van de tot nu toe gelopen stukjes:

Labels: , , , ,

virus alert

Een klein vuil virusje doet de ronde in het gezin.
Alexander bleef vorige donderdag al noodgedwongen in bed, Catherine bleek het zaterdag vast te hebben en maandagavond had ik het te pakken.
In de ochtend had ik nog zo optimistisch de vierde les van de tweede start-to-run reeks gelopen, slechts 30 min aan een lang stuk doorlopen, niet echt moeilijk meer, dus zo geklaard. Meestal heb ik daarna altijd stevige trek, deze keer niet. Goed zo, dacht ik, eindelijk eens wat afvallen. Toch heb ik samen met de anderen als lunch tomatensoep met brood gegeten, daarna ging het langzaam mis. De hele namiddag bleef ik onherroepelijk geeuwen, een zwaar moe-gevoel hing als een last over me, toch heb ik al mijn taakjes als mama afgewerkt, kinderen van hot naar her voeren, binnenspringen in de Target en naar de supermarkt. Steeds hing ik loom over mijn karretje in een waas van dwaasheid. Aan de kassa, bij het inladen begon ik pas te voelen dat het goed mis zou lopen, als ik hier niet snel ging wezen dan zouden er ongelukken gebeuren. Met veel geluk ben ik proper thuisgeraakt, de boodschappen vlogen net voorbij de deur en dan een spurt tot onze badkamer. Daar ben ik de eerste drie uur niet meer buiten geweest, een tekeningetje hoeft wel niet zeker?
Na een douche ben ik mijn bed ingeploft en gisteren voelde ik me alweer wat beter, toch de goeie gezonde eetlust is er nog steeds niet, slappe benen zullen er dan wel bijhoren.
Nu heb ik net weer wat poetshulp in huis, laat ze nou net gisteren afbellen, heb me dus zelf door de was en de opkuis van ons zevenen gesleept.
Weer vroeg in bed en vandaag gezond weer op.

Labels: ,

Sunday, January 14, 2007

op ontdekking in de fotografie



Dit is voor de komende maanden mijn kleintje, met dit tweedehands Canon AE-1 cameraatje ga ik de basisbeginselen studeren van de fotografie, zwart-wit. Ik ga me onderdompelen in de wondere wereld van filmrolletjes en manuele instellingen, ik ga onderduiken in donkere kamers, ik ga erop uit trekken om de mooiste composities samen te stellen, ik ga op reis terug in de tijd.

Zeg nooit "het is te laat" of "ik ben te oud" (al doe ik dat zelf veel te vaak), daarom schreef ik me vorige week in als student en gisteren was het mijn eerste zaterdag op college, thuis hebben ze vanaf nu dan het huis voor zich, papa en kinderen baas.

Na al jaren digitaal erop los gefotografeerd te hebben, wil ik beginnen aan het serieuze werk. Niets moet, alles kan, ik zie wel waar het me brengt, maar gewoon terug naar de basis om te klimmen naar de top. Ik heb er alvast heel veel zin in. Elke zaterdag van negen tot twee ben ik een mama tussen hogeschoolstudenten.

Labels: ,

Saturday, January 13, 2007

winter in Ventura

In 1949 had Ventura County tenminste nog iets te tonen: sneeuw. Ok, het was enkel een dun laagje in sommige streken, maar voor een plaats die meer gewoon is aan flip-flops dan aan sneeuwbotten is dit wel erg uitzonderlijk.


Wij stellen het momenteel met temperaturen onder nul, maar enkel een grote bevroren plas van de sprinklers bedekte de oprit, genoeg om Ben in pyjama en sokken buiten te lokken. Een felblauwe open hemel en een strakke ijskoude wind deden me vandaag wel een dikke sjaal over mijn gezicht trekken.

Tuinbouwers werken dag en nacht om citrusbomen met antivries te besproeien, om verwarmingselementen tussen de jonge avocado boomgaarden te plaatsen, om te redden wat kan. Voor een streek waar het hele jaar rond niet-winterharde planten worden verbouwd zoals er nu zijn aardbeien, avocado's, citroenen, appelsienen en clementientjes, is dit een ramp.

Bij ons thuis slaat regelmatig de verwarming aan, de roosters waar anders frisse gekoelde lucht uitkomt, dienen nu als warmteblazers en diep uit de kast haalde ik de kersenpittenkussentjes boven. Al de planten in pot zijn ondertussen verhuisd naar een beschut plekje, wij kunnen er tegen.

Voor de vele daklozen is het stukken zwaarder, ze worden met zovelen als mogelijk opgezocht en naar verwarmde opvanghuizen gebracht en thevens voorzien van warme maaltijden. Leve de vele hulporganisaties en vrijgevigheid van de bevolking.

Labels:

Friday, January 12, 2007

Het koude Californie


Klopt het dat het bij ons nu kouder is dan in Belgie?
Het is wel zonnig, nog geen regen en al zeker nog geen sneeuw gezien, geen wind en het voelt heerlijk gezond om buiten te sporten.
Dat laatste deed ik daarnet, heb nog eens les 3 overgedaan, de laatste van de drie. Een week bestaat namelijk uit 3 sessies en zo kan ik maandag de tweede inzetten en volg ik netjes het schema. Ik begon met koude handen maar al snel was ik helemaal bezweet, het thermometertje van mijn wagen duidde trouwens maar 3 graden celsius aan, maar eigenlijk voelde dat helemaal niet zo koud. In het park rook het uitzonderlijk lekker naar de wilde kruiden, vooral de salie kwam er sterk uit en ik zag 2 coyotes waarvan de ene zeer dichtbij me naast het pad en deze wou niet wijken omdat hij/zij op de loer stond aan een konijnenpijp en die andere stond klaar om mee te delen in de buit. Mijn tempo werd er alleen maar beter op!

Labels:

Thursday, January 11, 2007

opgelet! vriesweer!

Nadat we deze week begonnen waren met een warme, droge wind en zeer hoge temperaturen, zullen we ze beeindigen met een koudegolf.
Deze nacht, maar vooral de volgende zal het gaan vriezen, de sneeuwgrens zou zakken naar 1000 feet (= 304 meter), er is dus kans op sneeuw voor ons.
We halen alle dekentjes boven, doen onze dikste wollige botjes aan en wachten vol verwachting op wat komen gaat. Als er sneeuwvlokjes zouden dwarrelen, dan zullen we rap moeten zijn, de ondergrond zal ze snel doen smelten. Als het sneeuwt, wil Ben niet naar school want dan gaat hij sleeen op de oprit. Als er vannacht wat zou vallen, maak ik de kinderen wakker en gaan we in het donker sneeuw happen. Als het hier zou gaan sneeuwen, dan is dat heel uitzonderlijk want dat gebeurt zo maar even een enkele keer per twintig jaar.

Labels:

Wednesday, January 10, 2007

mijn mama op het internet


Mijn mama is 76 jaar en heeft vorige lente een laptop gekocht, de allereerste computer ooit bij hen thuis, ze kende er toen nog helemaal niets van en toch versturen we nu mailtjes naar elkaar.

Mijn mama wou het graag ook allemaal leren, daarom volgde ze in de herfst computerlessen voor senioren ergens bij haar in de buurt, 1 keer per week een beginnerscursus en tussendoor oefende ze veel met de hulp van de kinderen maar vooral van de kleinkinderen.

Mijn mama wou liever geen examen doen maar kon niet meer wachten voor een internetaansluiting, daarom kwam de familie helpen om alles te installeren en haar op weg te zetten.

Mijn mama leest nu regelmatig de gazette en schrijft emailtjes om te oefenen.

Mijn mama is de beste!

Labels:

5k naar 10k les 3


En niemand die kan zeggen dat ik vals speel he! Het staat er allemaal op, want het grafiekje dat ik haal van mijn nike+ account liegt er niet om.

Vooreerst heb ik mijn loopdagen verandert, in de plaats van zondag-dinsdag-donderdag is het vanaf vandaag vrijdag-maandag-woensdag, telkens in de ochtend. Waarom? Eerst en vooral omdat vanaf gisteren, dinsdag mijn wekelijkse officiele kuisdag is geworden omdat ik het geluk heb om terug wat hulp in huis te hebben en omdat het meisje op dinsdag komt en ik dan ijverig meehelp, op die dag heb ik al beweging genoeg in een huis met drie verdiepingen, ons tweetjes doen wij het blinken van onder tot boven.
Plus moet ik nuniet meer extra vroeg uit bed op zondag, een niet te onderschatten tweede reden!

Derde les, weer een beetje variatie. Het begon allemaal met 10 minuten rustig inlopen, ondertussen moest ik met mijn armen zwaaien en tussendoor ook eens een minuutje huppelen, ik moet toegeven dat ik het wel wat lastig had om daar in mijn eentje wat 'onnozel' te doen, mijn bewegingen waren dus maar flauwtjes en zo onopvallend mogelijk, Evy zou niet content zijn als ze me bezig zag.

Daarna mocht ik stretchen, de eerste keer dat dit in een les is ingebakken, leuk, Evy legt uit wat ik moet doen. Drie keer elk been op een meter hoogte leggen en tot tien tellen, makkelijk toch! Vandaar het dieptepunt in de grafiek!

Daarna waren mijn benen als elastieken en verliep het lopen weer als vanzelf. 25 minuten nu, met tussendoor een drietal keer een versnelling ingebouwt die 30 seconden mocht duren. Ik deed mijn best, maar die ene keer versnellen en bergop bracht me toch eens buiten adem!

Daarna nog eens 10 minuten uitlopen, zo net niet stappen maar ook niet echt doorlopen, volgens mijn grafiekje heb ik dat ook niet zo best gedaan, het lijntje blijft bijna horizontaal hangen, het had moeten zakken.

En nu de douche in, want er staan nog belangrijke dingen op het programma.

Labels: , , ,

Sunday, January 07, 2007

5k naar 10k les 2


Een mooie zondagochtend, te schoon weer om binnen te blijven, ook voor de anderen, dus lok ik ze mee de wagen in en rijden we richting kust. Eveline was al eerder vertrokken voor een dagje surfen in Ventura, wij gingen de andere richting uit, zuidelijk naar Zuma in Malibu, daar is een langgerekt wandelpad langs de kilometerslange parking die langs het strand ligt. Nu het winter is liggen die er beide verlaten bij. Een prachtig warme dag maar een veel te sterke wind, zo erg zelfs dat het opwaaiende zand snijdt in ons gelaat. Mijn jasje zwierde ik al rap rond mijn heupen en op het einde liep Ben het laatste stukje met me mee.

Ik liep van het ene uiterste tot het andere en dan weer terug, dan nog een klein beetje verder en toen zat de hele les erop, 35 minuten aan 1 stuk doorlopen, rustigaan op mijn eigen tempo. Het verwondert me nog steeds hoe ik niet meer buiten adem raak, het is nu de vermoeidheid in de benen die me op het einde doet aftellen, op deze verharde weg deed zich dat vandaag beter voelen dan ik anders op de zanderige paden blijf. Het was mijn allereerste keer dat ik een hele workout uitgelopen heb zonder hoogteverschillen, volledig plat dus.
Ik was dus best benieuwd naar de resutaten op mijn iPod:

Die 35 minuten lopen op het platte geeft me een afstand van 5,63 km met een gemiddelde van 6,17 min. die ik nodig heb om 1 km af te leggen.
Ik neem me voor om eens meer op zo'n recht pad te gaan lopen, kan ik beter mijn vooruitgang beoordelen, die grafiekjes op de nike site zijn echt heel plezant.
Toch wel leuk om nu al een klein overzichtje te hebben van de vier keer dat ik met de nike+ loop, ik ben echt content.

Labels: , , , , ,

Friday, January 05, 2007

kleine en grote mijlpalen


Het begint bij het eerste lachje, dan is er dat lieve schaterlachje, dan beginnen ze te grijpen en is er dat eerste tandje en plots kunnen ze kruipen en wat later de eerste stapjes. Zo kunnen ze ook weer afpakken en op een keer is er de eerste vechtruzie en dan komt er op het potje en zo is er het eerste boekentasje en zo kan ik nog wel een paar pagina's verder gaan.

Maar dit terzake, want daar ben ik al lang uitgegroeid, gelukkig maar want we hebben ons deel gehad en ik weet, er moet nog zoveel komen, alleen worden die mijlpalen steeds intenser, gevaarlijker en ingrijpender op ons gezinswelzijn.

Zo waren we toch een tijdje uit ons evenwicht toen we voor het eerst ons kind zijn lief zagen opvrijen, je weet wel wat je te wachten staat, je maakte er wel eens vaker grapjes over, het is de meest normale zaak der mensheid, maar als mama en papa ben je daar toch net niet op voorbereidt, het deed ons weer onzeker giechelen als twee onervaren tieners. Daar zijn we ondertussen al lang overheen en nu is dat ook weer de meest normale zaak in ons leven.

Zo zou ik nog wel een heleboel grote en kleine gezinsschokkende mijlpalen kunnen publiceren, maar voor de privacy en het welzijn van mijn tieners blijft het enkel tussen de betrokkenen. Ik wil maar zeggen, het groeien en evolueren houdt niet op en elke keer opnieuw voel ik me even onervaren en onzeker als het kind zelf, elke keer opnieuw moet ik ermee leren omgaan.

Zo kruipt hij binnenkort op zijn eentje achter het stuur, ik mag er nog niet aan denken. Maar vandaag zag ik andere mama's die net als ik met hun zoon of dochter de geschreven of de praktische rijtest kwamen afnemen en allemaal waren ze blij en opgelucht dat hun kind het haalde, toeval of niet, het was niet hun oudste kind, het was niet meer hun eerste keer. Ik voelde me plots weer even de jonge onervaren mama. "Niet bang zijn, geloof in je kind en maak afspraken om je te bellen als ze vertrekken en ook weer als ze toekomen." Dat was hun raad.

Labels: , ,

Thursday, January 04, 2007

5k naar 10k les 1


Zo gezegd, zo gedaan, vandaag ben ik dan toch maar van start gegaan met de tweede reeks, start-to-run van 5km naar de 10km. Waarom zou ik verzieken in de eentonigheid van de herhalingen als er nog zo'n fantastische podcast lessenreeks op me ligt te wachten?

Omdat het nog steeds kerstvakantie is en omdat ze er vorige dinsdag zo van genoten, hebben we vanochtend weer de fietsen de koffer ingeladen, zelfs een derde voor Catherine want zij had er ook wel zin in. Met zijn drietjes hebben ze vanop de fiets mijn parcours meegereden en met open longen genoten van de prachtige natuur. We vertrokken pas rond 10u in de ochtend, Eveline had waterpolo training van half acht tot half tien en die moest nog eerst opgehaald en naar huis gebracht worden, de temperaturen zijn weer op zijn winters en na twee uur in het buitenzwembad wil ze in haar nat badpak snel naar huis, ik wou dus ook geen risico nemen om te laat te komen, beter veilig spelen dan een half bevroren dochter aan het schoolhek terug te vinden.

De eerste les was meteen 1 lang stuk van 30min., niets meer of minder, maar de muziek werd wel af en toe onderbroken met een tip over stretchen of over de voeding en over pijnlijke gewrichten, dat was wel aangenaam als afwisseling en goed tegen de verveling, alhoewel daar misschien wel geen gevaar voor was met die drie fietsers rond me en met de vele andere wandelaars en mountainbikers op deze late ochtend.

Ik ben blij dat ik weer gestart ben, het ging me goed af, heb zelfs nog 5 min. extra doorgelopen en dat gaf me op de iPod een totaal van 5.43 km in 35:42 min met een pace van 6:34 min/km en een calorieverbruik van 304 en dat op een parcours met hoogteverschillen. Tijdens het lopen kan ik die gegevens opvragen door een druk op de middenknop, de muziek gaat dan wat zachter en een stem zegt me hoe lang ik al loop en hoe ver, ik kan hem ook vooraf programmeren op afstand of tijd, een stem verwittigd me dan als ik er ben, erg leuk, weer een extraatje om me niet alleen te voelen bij het lopen.
Dankzij de nike+ sensor die in de zool van mijn loopschoen ligt, registreer ik nu die gegevens op mijn iPod via een ontvangertje dat erin geconnecteerd zit. De iPod houdt de hele loopgeschiedenis bij en iTunes stuurt die door naar mijn account op de nike site.

In de outletstore van Nike bij ons in de buurt had ik keuze uit twee modellen loopschoenen waar onder de binnenzool een perfecte uitsparing is gemaakt voor de sensor, de nike+ schoen, het ene model was gitzwart en erg leuk en slechts $45, het andere model was bijna net dezelfde loopschoen die ik al twee jaar heb en erg comfortabel zit, wit met rode afwerking, $69. Ik ging dus voor de laatste. Nu vernam ik via forums dat wie gehecht is aan zijn eigen loopschoenmerk, zelf de uitsparing kan snijden onder de binnenzool en de sensor dan nog steeds perfect werkt, niet dat ik dat zou doen met een paar loopschoenen die een fortuin gekost hebben, maar wie toch aan vervanging toe is zou het eventueel eens kunnen proberen.

Maar ik voel me nog steeds prima met mijn goedkope outlet loopschoenen en ben dus best tevreden, mijn knieen klagen niet en mijn rug ook niet, integendeel, mijn hele lichaam is op weg naar een ware come-back!

Labels: , , ,

Tuesday, January 02, 2007

nog meer ... to run

Ik kan het echt niet laten, ik moet er weer wat over neerschrijven, net alsof die drie kwartier in de maagdelijk vroege ochtend mijn hoogtepuntjes zijn, of zeggen ze ook niet "Waar het hart van vol is loopt de mond van over"?
Natuurlijk zit die eerste reeks er op, maar ik wou niet te hard van stapel gaan lopen en het zo gaan verknoeien, daarom wou ik het nog even wat rustig aan doen op hetzelfde niveau. Zo ook vandaag, ik heb de laatste les nog eens overgedaan. Helena en Ben gingen mee, hun fietsen in de koffer en richting open natuurreservaat, mijn lievelingplekje, net het paradijs. Ook zij tweetjes waren ervan in de wolken, rondcrossen, voorop en dan weer achterop, terwijl ik met mijn podcast en mijn nike+ heerlijk rond kon rennen bij weeral eens een prachtige hemel en aangenaam zachte temperatuur. Het was heerlijk genieten om hen ook zo blij en uitgelaten te zien, het maakte mijn workout er veel minder zwaar door. Ik had nog uren kunnen doorlopen, maar mijn iPod gaf al meer dan 6 km aan en de les was over en wie wou er weeral niet gaan overdrijven?
Toch, ik voel dat ik verder moet, mijn lichaam wil meer, dus start ik toch maar met de tweede reeks, het doet me zoveel goeds. Mijn iTunes haalt de lessen op, de vorige gaan eraf. Maar ook neem ik een paar podcastuitzendingen van podrunner mee, al een hele avond klinkt de snelle energieke muziekmix door mijn oortjes, dit terwijl de hele familie al heerlijk ligt te snurken, -groove while you move- met die upbeat moet je toch vanzelf gaan lopen?
(donderdag doe ik die nike+ eens uit de doeken, de sensor met de iPod-ontvanger, het is helemaal de max!)

Labels: , , ,

Monday, January 01, 2007

de oudejaarsdag

tidepools
De avond ervoor had ik mezelf beloofd extra vroeg op te staan, zodat ik bij dag en dauw, voor de anderen uit bed zijn, zonder dat iemand het merkt het huis zou kunnen uitsluipen. Om half zeven word ik wakker, door het open raam komt slechts schaars wat licht, te vroeg nog. Ik dommel weer rustig in, tot, zeven uur, het is nu helemaal licht, maar de zin is verdwenen. Nog geen vijf minuten later staat ze naast mijn bed, dat ik beloofd had vroeg op te staan.

Acht uur, het pad is nog stil en leeg, de zon doet zijn best de lage nevel tussen de struiken te verdampen. Ik loop een van de laatste podcastlessen, met de sensor in mijn schoen en het kleine adaptertje in mijn iPod, als ik op de middenknop duw zegt een vrouwenstem hoe lang en hoe ver ik loop, de podcastmuziek zoemt rustig verder. Het gaat goed, het is aangenaam kil maar iets te rustig om me op mijn gemak te voelen. Dit doet me harder doorlopen, geen omweggetjes en recht naar huis. Twee keer een kwartiertje lopen, met 1 min. wandelen tussendoor, op dit stijle pad, levert me 4.9 km op, leuk om nu te weten hoe ver ik raak.

Het is nog vroeg dag en het wordt extreem laag tij rond de middag, dus trekken we na het late ontbijt naar de rand van de oceaan voor de getijdepoelen. Tussen de rotsen kuieren en kijken naar zee-egels, anemomen, octopussen, zeesterren en krabben, mijn kinderen en de halve buurt zijn er uren mee bezig, ikzelf doe een dutje op het warme zand en maak van het groepje een foto.

snack piggyWe zullen 's avonds samen oudejaren bij ons thuis, we laten ons niet opjagen. Mijn fel begeerde soep en daarbij hapjes, dat was de afspraak. Lekker makkelijk zodat er tijd en energie overblijft voor andere en leukere dingen, zoals gezelschapsspelletjes spelen. De kinderen zaten op hete kolen, er kon niet snel genoeg aan begonnen worden, maar zeven uur was nog wat vroeg, maar om achten zaten we met zijn veertienen aan tafel, drie uur en drie kwartier is er gespeeld, is er geroepen en gelachen van plezier, is er gezucht en geploeterd tot er een winnaar was.

De laatste minuut tikt weg, televisie hebben we niet, radio ook niet, we doen het met de ovenklok. Geen seconden, maar dat maakt het net weer extra spannend, wat duurt die 11:59 lang! We tellen af, we tellen weer op, we tellen af, Ben staat met zijn neus er pal voor, hij raakt helemaal opgewonden, vijf vier en dan voor we verder gaan staat het klokje op 12:00!
2007 Happy New Year!

Labels: , ,