Tuesday, November 27, 2007

waarom ik loop

Vannacht heb ik gedroomd, in Italie was ik, op hotel, hoe het er vanbinnen uitzag weet ik niet, maar buiten was het een en al gezelligheid, niet groen maar wel vol stoffige terrassen. Ik was op zoek naar de badkamer met mijn stapeltje kleren in de hand, liep de verkeerde deur uit en belandde ergens op een straathoek waar een straatvender net haar koopwaar uitstalde. Toen hoorde ik Benjamin het toilet doortrekken, werd ik wakker en schrok dat we ons door de wekker hadden geslapen, verslapen dus, allemaal. De ochtenddrukte was niet stressvol genoeg om me niet verder te laten (dag)dromen. Italie, altijd al wou ik er een zomerse vakantie doorbrengen, ooit komt het er wel eens van, daar waren we zeker van. Nu niet meer, we zijn er verder van verwijderd dan ooit, zelfs Belgie ligt op dit moment buiten ons bereik.
We zouden zo graag met ons allen afreizen tijdens de komende feestdagen, maar de hoge ticketprijzen zijn er teveel aan. Eerlijk, de eerste kerst was er geen behoefte, maar de volgende begon het te kriebelen en nu wordt het de derde. De eerste kerstbomen staan in de straten achter de ramen de pinken, iedere dag zien we weer meer huizen rijkelijk verlicht, Kerst is weer echt helemaal aanwezig. "Dit jaar" vragen de kinderen, "mama, dit jaar gaan we onze kerstboom toch ook wat vroeger zetten hey???". En dan heb ik dat vreemde gevoel wat me nog doet twijfelen, misschien doen we deze keer mee met de flow en zetten hem ook lekker vroeg, maar misschien doen we het op onze manier en dat is korter bij Kerst zodat de spirit er nog dennevers inzit.
En toen had ik mijn loopschoenen aan, iPod in de oren en was ik klaar voor een goeie run. Toen besefte ik weer eens waarom ik daar telkens naar verlang. Het eindeloos en zonder nadenken er minstens een uur voor gaan geeft me de vrijheid die ik verdien, alle dingen op een rijtje zetten, mijn geest vrij maken van alle knopen en hoe langer ik onderweg ben en hoe harder ik moet zwoegen, hoe groter het effect en hoe meer ik klaar ben voor de dag. Ik noem het geen verslaving maar ik heb het wel nodig. Het maakt me het leven zoveel makkelijker, terwijl ik voorheen dagen kon lopen tobben, doe ik dat niet meer, hoe meer kilometers ik erop zitten heb hoe beter ik me achteraf voel, hoe steiler en langer de hellingen, hoe sneller ik op adem kom, terwijl voorheen een dag niets goeds te voorspellen had, wordt dat allemaal uitgezweet op het pad en weggespoeld onder de douche. Mediterend al lopende door de natuur, zo zie ik mezelf.

Friday, November 23, 2007

Zoete aardappel soep

Voor al wie het ook eens wil proberen, deze toch wel erg zachte maar lekkere soep, "sweet potato soup" of "yam soep", klinkt exotisch maar smaakt erg huiselijk. Op Kokeneten.be
En zo zit ik weer goed in de routine van het soep maken. De vroege avonden en de daarbij horende frissere temperaturen doen ons snakken naar een kop hete groentensoep met het lekkere brood van onze "Harvest bakery" en een plak hollandse gouda kaas uit Costco erop.
Deze week hadden we een pas geemigreerd Duits vriendje van Helena op bezoek, het ventje kon het allemaal niet snel genoeg naar binnen krijgen, zo smaken dat het hem deed. 'k Heb hem aangeboden om alle goeie adressen eens op een lijstje te schrijven voor zijn mama en hij knikte heftig van ja. Helena helpt hem, "omdat ik weet wat het is om hier toe te komen en er niets van te verstaan" zegt ze. Ze meent het, haar eigen verwerkingsproces na al die tijd.
En zo denk ik toch af en toe weer eens aan hoe het in het begin was, hoe ik er iedere dag erg tegenop zag om te koken, hoeveel energie daarin ging en hoe weinig voldoening eruit kwam. De zoektocht in de warenhuizen, de teleurstelling bij de andere smaken, het hunkeren naar het vertrouwde. Maar hoe we nu ondertussen zo ontzettend thuis zijn in "onze" winkels, weet welke "mijn" merken zijn, welke aardappels goed zijn voor puree en welke beter als bloempatat, hoe ik nu weet hoe de dingen te manipuleren maar vooral hoe we nu allemaal samen open staan voor nieuwe smaken en experimenten.
Daarom, daarom vind ik het nu weer erg leuk om receptjes uit 'mijn' magazine uit te proberen.

Thursday, November 22, 2007

Thanksgiving


Zoals we op Kerstdag iedereen een zalige kerst wensen, zo roepen we naar iedereen bekend of niet, "Happy Thanksgiving!" Amerika dat massaal kalkoen op tafel zet en voor een keer uitgebreid aan tafel gaat, het liefst met familie en/of vrienden.
Ik doe heel erg mijn best om veel te slapen, daarmee bedoel ik vroeg, heel vroeg in bed kruipen, met een boek waarvan ik dan hooguit twee bladzijden gelezen krijg en waarna ik nog net de energie heb om het licht uit te doen of waarna ik zomaar pardoes er bovenop in slaap val. En dan bedoel ik zo ergens rond half negen. Het is die verdomde verkoudheid die niet helemaal weg wil, een kuchje zo nu en dan, wat waterige snot, af en toe eens goed niezen en op regelmatige tijdstippen lichte hoofdpijn, meer niet. Niets ernstig maar genoeg om me buiten ritme te brengen. Ondertussen ben ik super handig in het beleefd en onopgemerkt mijn neus snuiten, iets wat we hier maar zelden zien en onder 'not done' staat gekatalogeerd, zelfs het niezen ben ik te vlug af en ben snel genoeg om dat ergens anders te gaan doen dan waar er anderen zijn. De tissues staan wel uitgedacht op strategische plaatsen en kom ik op vreemd terrein dan speur ik vooreerst de omgeving af op dozen met zakdoekjes.
En zo komt het dat mijn avondlijke surfavonturen wat achterstand hebben.
Maar ik zou ik niet zijn als ik in de ochtend niet fris en monter uit bed geraak. Het lukt me beter dan ooit, spring in actie en ben na vijf minuten badkamer klaar voor de dag. Zelfs mijn fitnessprogramma blijft keurig op het dagelijkse 'to do' lijstje staan, ook al zijn de kinderen momenteel thuis voor een lang weekend, zij draaien nu mee in het ritme.
Zo liepen we met zijn allen deze ochtend een echte "Kalkoen tocht", oftewel "the Turkey Dash", fitness voor het feest begint, Thanksgiving is een feestdag die ze hier vieren zoals wij dat doen op Kerstdag. Met familie of vrienden en een dikke gevulde kalkoen, aardappelpuree en verschillende groentenschotels en soep met daarna een traditionele "pumkin pie" of pompoentaart.
Een 5K run die ik eindigde op 28,21 min., (had gegokt op een minuutje korter) en de rest van de bende liep een gezellige 1K die ze een voor een bij de eerste vijf eindigden, veel te gemakkelijk zelfs voor Bert, volgend jaar lopen we allen samen de 5K, dat hebben ze daarnet moeten beloven.
Daarna brouwden we de Thanksgiving soep, "Sweet potato Soup", onze eerste kennismaking met zoete aardappelen of ook wel "yams" genaamd, lekker, zoet, en smeuig. Met de volle pot wandelden we door de straat naar beneden en hadden we een gezellige namiddag bij de ondertussen goeie vrienden/buren. Dankbaar om elkaars vriendschap.

Thursday, November 15, 2007

Stunning: "Overlook Trail"

't Is alsof ik er maar niet echt vanaf geraak en dat is echt lang, heel lang geleden, meestal vecht ik een opkomende verkoudheid weg in een dag, maar deze keer is ze blijkbaar hardnekkig. Maar ondertussen word ik ontzettend ongeduldig en was het sinds zondagochtend geleden dat mijn loopschoenen nog dienden, dus trok ik er deze ochtend toch maar op uit. Voorzichtig, geen vooropgestelde doelen, enkel op het gemakje en kijken hoe het loopt.
Met een prikkelbare neus, waterige ogen en een vol gevoel in mijn hoofd op pad, pet goed voor mijn gezicht en mijn ondertussen iet wat stijve benen los gejogd. Al bij al deed het deugd, maar de huidige (weeral) hete en erg droge wind werkten tegen, net nu ik liever goed vochtige lucht zou inademen blaast er een haardroger in mijn neus. Heb dus half om half gestapt en gejogd, ja nu schrijf ik niet 'lopen' want het leek echt meer op joggen.
Toch heb ik na een uurtje in het park te zijn geweest een voldaan gevoel en niet omdat ik een goeie prestatie heb neergezet, verre van, maar omdat ik weeral een nieuw pad heb ontdekt en ik plots vol verbazing zomaar in de verte de oceaan zag liggen, de booreilanden zag staan en de Channel Islands in al zijn glorie, had er nu ook net een walvis gepasseerd, ik had hem zeker ook kunnen zien. Wat een bijzonder klare dag, net als alle vorige deze week trouwens. Dat pad neem ik nog, in mijn eigen favoriete park, een goeie 3 mijl stevig bergop wat ik vandaag gewandeld heb maar op een goeie en frisse dag ga ik het oplopen, al is het in stukken. Maar ik vraag wel een loopmaatje mee want door de pure stilte en de absolute eenzaamheid daar vanboven, brak me we wel het angszweet uit voor wilde dieren.

Wednesday, November 14, 2007

mijn huisdokter gaat V.I.P.


Van "Very Impressive Physicians"
Voor "Very Important Patients"
Met "Value In Prevention".
Anders gezegd, als we bij onze huidige huisdokter willen blijven, moeten we ons rap inschrijven in zijn V.I.P. systheem zodat we bij de eerste zeshonderd gelukkigen zijn (meer neemt hij niet) die ieder jaar $1800 (niet terugbetaalbaar) mogen neertellen voor een uitgebreid preventief onderzoek en als we dan eens ziek worden zal hij ons met veel plezier ontvangen aan de gangbare tarieven.
Allemaal schoon en wel maar net iets te veel geld om ons vanaf nu onder de V.I.P. patienten te catalogeren, we zijn dus op zoek naar een andere familiedokter.
Nu zit ik hier dus met een dikke valling en bijna zonder dokter en omdat er deze ochtend nog geen verbetering in zicht was bedacht ik me op weg met de kinderen naar school, dat ik even goed op zijn Amerikaans de Urgent Care voor jan en alleman kon binnenspringen, dat ik dat eens rap zou doen en met een voorschriftje voor antibiotica zou buitenstappen.
En zoals dat in zo'n praktijk gaat mocht ik eerst mijn papieren invullen (Iets waar ik trouwens al heel erg goed in ben! Ik laat me zelfs niet meer imponeren door madammen die hun hand opengesneden hebben en staan smeken voor voorrang en die niet krijgen.). Na mijn beurt afgewacht te hebben kon in binnen waar de verpleegster me op de weegschaal laat staan, een wegwerpthermometertje onder mijn tong schuift, de bloeddrukmeter rond mijn arm legt, mijn pols neemt en ondertussen vragen stelt en mijn antwoorden neerkriebelt op mijn dossier.
Dan komt de dokter binnen die enkel maar volgens een vanbuiten geleerd stramien kan praten en als ik bijkomende vragen stel omdat ik haar niet begrijp, ze helemaal van haar stuk is.
Geen koorts en alle tekenen van een verkoudheid, meer niet. Een microscopisch speekseltestje zegt dat het viraal is, dus krijg ik geen antibiotica maar enkel wat lapmiddeltjes.
Gratis staaltjes nog wel, zit mijn oude met gaten jeansshort daar voor iets tussen?
Maar vanavond heb ik de Advil pillekes (pijnstiller en koortswerend) en gratis staaltjes gelaten voor wat ze zijn en me geworpen op de goeie oude Dafalgan-bruis van mijn mama en pas nu kan ik zeggen dat ik me wat beter voel.
Trouwens, zo'n opgeloste bruistablet opdrinken, de nostalgie alleen al, daar knap je pas van op!

Monday, November 12, 2007

Pompoensoep



Gelukkig had ik voor het weekend een grote pot soep gemaakt. Aha, ik had het precies geweten! Inderdaad, wat smaakt er beter als het weer winteruur is, het miezert en je een verkoudheid wegvecht? Een kom hete en pikante soep. Pompoensoep, maar met heel veel andere goeie groentjes erbij, een straf pepertje uit de hof en wat verse gember. Geen receptje deze keer, wel de ingredienten wat er bij ons inging, zie de foto, maar wel nog een teentje knoflook en enkele blokjes kippebouillon erbij want die arme stakkers was ik vergeten tijdens de fotoshoot. Hoe het moet? Zoals alle andere klassieke groetensoepen natuurlijk.

verkouden

Een goeie valling heb ik ja en toevallig begon die tijdens het meest druilige weekend dat ik hier al heb meegemaakt, ge kunt dus wel denken hoe ontzettend Belgisch ik me de afgelopen twee dagen heb gevoeld. Want ben ik hier hier wel al een keer zo verkouden geweest dat het pijn doet als ik inadem, dat mijn stembanden enkel nog een laag gebrom en met wat geluk een veel te hoog gepiep kunnen voortbrengen, dat het kriebelt maar niet durf hoesten omdat het dan pijn doet, er donkere kringen onder mijn ogen zitten alsof ik aan de drugs zit en ik nu ook al heel erg snurk tijdens mijn slaap? Dat ik een t'shirt met LANGE mouwen aan heb met daarboven een dikke FLEECE trui en een moltonnen joggingbroek en het niet eens te warm heb?
Ik ben dus vastbesloten om heel hard mijn best te doen om er rap vanaf te zijn. Zondagochtend heb ik nog gelopen maar nu twijfel ik heel hard of ik dat morgenochtend ook ga doen. Het plan was om met een vriendin en haar hond een lange rustige duurloop te gaan doen van twee uur, voorlopig voelt dat niet verstandig, maar zo rap geef ik niet op hoor, eens eerst gaan slapen en morgenochtend zien of ik in staat ben al die onstekingen goed uit te zweten.

Wednesday, November 07, 2007

The happy runner

Nog steeds bind ik drie keer per week mijn (nu nieuwe) loopschoenen aan en telkens voel ik me daar bijzonder blij mee. Let wel, ook al kruip ik met moeite uit mijn warme bedje, sleep ik me tot in de keuken waar ik zo goed als zeker als laatste toekom en het met het laatste sneetje brood moet stellen, chocopot leeg maar wel nog een goeie hete kop koffie, kan ik al direct lunchpakketjes beginnen maken voor de schoolkinderen in huis, maar eens ik met hen op de baan ben, komt de goesting. Dan kan ik ze niet rap genoeg afgeleverd hebben om dan recht mijn park in te rijden waar ik tegenwoordig weer als eerste toekom, de herfstig mistige ochtenden doen blijkbaar velen hun dagelijkse wandeling wat uitstellen tot later in de dag. Maar niet met mij, hoe vroeger hoe liever ik het heb, dan is de natuur op zijn puurst.

In de gym zie je me bijna iedere dag en al dat Pilates gedoe, de Work Out klassen en dan ook nog eens het oefenen op de gewichtenmachines tijdens de kinderen hun dagelijks zwemuurtje doen wonderen met mezelf, ik voel me zoveel sterker en dat spiegelt zich in het lopen, ik ben sneller, raak amper buiten adem en loop de hellingen zomaar op en kan dat aan een tempo waarbij ik me de hele weg comfortabel voel en dat terwijl ik geniet van de omgeving.

De gym zorgt tegenwoordig ook voor mijn nieuwe sociale contacten, heel wat toffe andere vrouwen heb ik ondertussen ontmoet, die kom ik tegen in de klas en de dag erna op de trails. Ze herkennen me, maar ik zie amper andere mensen, naar het schijnt lach ik altijd tijdens het rennen en volgens hen moet ik ongelooflijk happy zijn als ik loop, dat is ook zo, wel grappig dat het zomaar af te lezen staat.

Maar het zijn echte Die Hards, ze lopen zich te pletter van de ene race naar de andere, trail-marathons, the Iron man, triathlons en nu trainen ze voor de Lasse Viren 20k in december, op de bospaden in ons park nog wel. Ge kunt wel denken dat ik nu erg veel goesting heb om die ook mee te lopen, maar omdat ik nog maar net een jaar geleden met Start-to-run begonnen ben, reken ik mezelf nog steeds bij beginnende lopers en is er sterke twijfel of dit wel slim is.

Vanmorgen liep ik in tachtig minuten 12 km trails op en af met grote hoogteverschillen, het zware werk dus, comfortabel maar wel moe. Negen december is nog vier weken, als ik reken dat ik slechts 1 mile (1,5 km) in afstand mag toenemen per week, dan is dat 12 + 6 = 18 km, dan kom ik twee kilometer te kort. Maar ook, twee en een half uur trailrunning is een hele uitdaging. Ik hoef geen bijzonder eindresultaat, als ik maar binnenkom voor ze het hek sluiten en ik happy de eindmeet haal, al de rest is een extra bonus. Maar ik wil niet geblesseerd raken en daarom blijf ik voorzichtig en bouw nog steeds langzaam op.

Momenteel doe ik het zo:

  • Zondag(vroege)ochtend: het pad boven ons huis heen en terug ( 5k) in goed tempo.
  • Maandag: rustdag maar ook poetsdag, 's avonds een kwartiertje elliptical om los te lopen en 45 min. gewichten.
  • Dinsdag: in de ochtend een rustige duurloop van een uur in het park, 's avonds een uurtje gewichtenmachines in de gym.
  • Woensdag: in de ochtend: "Body Works" klas van een uur, 's avonds een uurtje rustig strechen in de gym.
  • Donderdag: in de ochtend: lange duurloop in matig tempo in het park, 's avonds een uurtje gym.
  • Vrijdag: in de ochtend "Body Works" klas van een uur als er geen andere dringende afspraken zijn, een optionele dag dus.
  • Zaterdag: rustdag maar start de dag toch eerst met een "Traditional Pilates" klas van een uur (werkt erg ontspannend, versterkt alle ruggegraat ondersteunende spieren en rekt terwijl alle andere spiergroepen).

Ik begin Happy, ik doe het Happy en eindig steeds bijzonder Happy en verder voel ik me zoveel beter in mijn vel. Lopen is ook hier erg in, vooral ook bij vrouwen en naar het schijnt is dat in Belgie ook zo? zie DeStandaardOnline

Saturday, November 03, 2007

deze week

'k Heb nieuwe loopschoenen gekocht, geweldig goeie zelfs en speciale voor op berg- en bospaden. Ze zitten als gegoten en ik ben er zeer content mee. Geen nike+ schoenen deze keer en daarom zit de loopsensor nu vast aan de veters en niet in de zool.

Daarvoor heb ik een speciaal sensorhoudertje online gekocht.

Mijn nieuwe loopschoenen heb ik ondertussen ook al ingelopen en geen half uur zoals vooraf gepland maar een vol uur bergop en bergaf en weer bergop en bergaf. Geen blaren, geen zere voeten en geen stijve benen, moet ik nog zeggen dat ik er content mee ben?

'k Heb deze week ook mijn oude truck weer eens naar de garage gereden voor onderhoud, voor nieuwe rempads en voor een raar geluid als ik over de bumps rijd. 's Avonds was hij klaar, hij rijdt nu weer als nieuw en dat geluid was iets dat los zat. (Teveel over bumps rijden?) Oh ja, hij heeft ook een nieuwe luchtfilter gekregen, gratis, als tegemoetkoming voor de verontreinigde lucht van de branden.